Partner van VVDH: Euro Joe

(verschenen in het ledenblad van juli 2020)

De coronacrisis treft ieder van ons. Zeker in de uitoefening van onze hobby maar voor sommigen ook in hun professionele bezigheden. Ook de trouwe partners van VVDH hebben veel inkomsten verloren zien gaan.Partners ben je niet alleen in goeie maar ook in kwade dagen en dus trok de redactie naar één van onze trouwste bondgenoten, Euro Joe, voor een babbel over hondensport, corona én partner zijn van VVDH.De redactie wordt door Bertrand en Nicky, zaakvoerders van Euro Joe, warm ontvangen in het verre West-Vlaanderen. Met zelfgebakken frangipane taart onder andere.

Onmiddellijk steekt Bertrand van wal over de coronacrisis. Dat het sluiten van de winkel gedurende drie maanden en het afgelasten van diverse kampioenschappen een zwaar inkomensverlies betekende maar dat ze anderzijds meer dan ooit klanten uit het buitenland kregen. Want Bertrand en Nicky zouden Bertrand en Nicky niet zijn als ze niet onmiddellijk op de crisis  hadden ingespeeld. In plaats van hun gebruikelijk opendeurweekend doen ze 24 uur-acties én hebben ze aantal online opendeurs georganiseerd. Een unieke gelegenheid om hun aanbod van meer dan 20.000 producten aan te bieden. Waar ze destijds als een van de eersten binnen de hondensport waren die een webshop creeërden, bleek dat een van hun beste beslissingen te zijn geweest. Tijdens de corona-crisis steeg hun omzet daar met meer dan 30%. Uiteraard maakt dat niet alle verlies goed maar het heeft Euro Joe wel blijvend op de kaart en in de aandacht gezet. Ook in crisistijd.

Bertrand en Nicky zijn gekende gezichten in de hondensportwereld. Nochtans zijn geen van beide tussen de honden opgegroeid. Zo mocht Bertrand zelfs geen hond hebben. Zijn vader had tijdens de tweede wereldoorlog een Duitse herder gered van de dood en in huis genomen. De vader en de hond werden onafscheidelijk. In die mate dat wanneer de hond stierf, de vader nooit nog een andere hond wou omdat hij dat verdriet nooit meer wou meemaken.

Toen Bertrand als jonge man alleen ging wonen, was het eerste wat hij deed zich een hond aanschaffen: Jorkey, een kruising doberman/beauceron. Bertrand deed wat veel mensen doen: samen naar de hondenschool.

Echter, naast het terrein van de hondenschool, was een trainingsveld van ringsport. En dat vond de jonge Bertrand eigenlijk toffer. Zodanig dat hij met Jorkey het ook probeert. En op die trainingen krijgt hij op een dag de kans een mechelaar pupje aan te schaffen. De laatste uit het nest. Maar Joe stal direct Bertrand’s hart. Hij is 17 jaar geworden en met Joe is de basis voor Euro Joe gelegd.

Al snel fokt Bertrand zijn eigen nestje mechelaars met de kennelnaam Joefarm. Joefarm groeit uit tot een echt merk. Op een gegeven moment had Bertrand 37 fokteven die samen zo’n 200 à 300 pups gaven. Bertrand maakte er zijn hoofdberoep van en kon zich dus fulltime met de pups bezig houden. Hij gaf zelfs garantie: wanneer een hond niet goed werkte, nam hij hem gratis terug. Tot de leeftijd van drie jaar.

In die jaren leert Bertrand op een zwoele zaterdagavond de liefde van zijn leven kennen: Nicky. Meer bepaald in Villa Romana in Brugge waar ze samen dansten op het nummer ‘Dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato. Tot vandaag dansen Bertrand en Nicky nog graag. En heeft het nummer voor altijd een plaatsje in hun hart.

Naast het fokken van honden werd Bertrand een van de grootste dealers van Bento-voeding. Op zijn hoogtepunt verkocht hij tot 20.000 kg per maand. En hij begon wat hondensportmateriaal te verkopen. Maar Bertrand is geen geldwolf en dus verkocht hij aan belachelijk lage prijzen zodat hij nauwelijks uit de kosten kwam. Gelukkig was er Nicky. Zij begon zelf materiaal te maken (leibandjes, pakwerkersmouwen enz…) en binnen de kortste keren was de winkel Euro Joe een feit.

      

Bertrand en Nicky hebben hard gewerkt, werken nog hard en hebben altijd geïnvesteerd. Ze vertellen dat ze nooit geld op hun rekening hadden want dat elke eurocent onmiddellijk terug vloeide naar het bedrijf.

Naast het fokken van honden, verkopen van voeding en hondensportmateriaal bleef Bertrand ook zelf actief met zijn mechelaars. Met Joe scoorde hij goeie resultaten en verdiepte zich in trainingsmethoden. Zo was hij in België een van de eersten die met clicker trainde. Tot vandaag helpt hij veel mensen met het trainen van hun hond, op zijn eigen privé-terrein.

Bertrand en Nicky zijn op die manier ook een begrip binnen de hondensportwereld geworden. Zo gaven ze seminaries in Australië en Amerika. En telkens kwamen ze met nieuwe ideeën thuis die ze dan in hun eigen bedrijven toepasten. De ontbijttafel is daardoor ten huize Euro Joe het centrum van het bedrijf geworden. Tijdens de brainstorms die hier tijdens elk ontbijt, lunch of diner plaatsvinden, ontstaan hier nieuwe ideeën en vernieuwingen. De ontbijttafel is daardoor bijna een symbool van hun levenswerk geworden.

Een van die vernieuwingen zijn de voedingssupplementen die ze met de hulp van een dierenarts zelf ontwikkelen én maken. Ze doen hun eigen research en ze testen alles zelf ook uit. Achter elk product staan ze dan ook achter.

De redactie luistert geboeid naar het verhaal van twee selfmade-mensen maar is uiteraard zeer geïnteresseerd in het tijdstip waar VVDH in hun leven kwam. Want Bertrand is een mechelaar-man. Maar zegt hij: ooit had hij zelf een Duitse herder. Hij heeft zelfs één keer een nestje Duitse herders gefokt want hij is er van overtuigd dat de Duitse herder toch een meerwaarde heeft tov alle andere rassen.

Met de VVDH maakt hij voor het eerst kennis via de CA-trofee van 1992 op de Hippodroom in Waregem. Meteen kon VVDH en zijn events hun bekoren. De samenwerking tussen VVDH en Euro Joe kwam een aantal jaren later tot stand, meer bepaald na het WUSV in Meppen in 1999. De eerste keer dat Bertrand en Nicky op zo’n WUSV waren en meteen zagen dat ze hier met Euro Joe iets konden betekenen. Zo erg zelfs dat Bertrand en Nicky aan VVDH aanbieden om het Belgisch team IGP te kleden en ze nodigden het team regelmatig bij hen thuis uit om te komen trainen. Door die zet is Euro Joe een van de eersten die sponsorden via kledij. En VVDH was de eerste die daar kon van genieten.

Na 2 jaar bood het VVDH bestuur hen een contract voor drie jaar aan en die samenwerking betekende een enorme boost voor Euro Joe. Jammer genoeg wordt de samenwerking stopgezet en dat kostte Bertrand en Nicky de helft van hun VVDH-klanten. De spelers daarentegen, die maar al te graag met Euro Joe samenwerkten, zijn Bertrand en Nicky altijd trouw gebleven.

Het huidige hoofdbestuur heeft het partnership met Euro Joe opnieuw opgenomen en die samenwerking loopt prima. Ze zijn erg blij met de exposure via de website, de nieuwsbrief en natuurlijk dit ledenblad.

Bertrand en Nicky geven aan dat zaken doen in de hondensport wel niet zo eenvoudig is, want iedereen wil ‘bevriend’ met je zijn en dus goeie deals sluiten terwijl je wel een zaak moet runnen. We hebben al veel kou gehad, vertellen ze, we werden overal niet altijd even goed ontvangen en er is toch ook wat jaloezie op het feit dat we van hondensport ons beroep hebben kunnen maken maar over het algemeen hebben we veel vrienden onder de hondensporters. En daarvoor doen we het ook.

Dat standhouders niet altijd even goed worden ontvangen, bleek vorig jaar ook tijdens WUSV in Modena. De standen stonden zo ver van het gebeuren dat zaken doen geen optie was. Maar in plaats van bij de pakken te gaan neerzitten, vochten Bertrand en Nicky terug. Samen met de andere standhouders, die ze niet als concurrentie maar als concullega’s zien, richtten ze daar een ‘standhoudersvakbond’ op die tegen de organisatie in ging. En het hielp. Er werden onmiddellijk maatregelen genomen die de standhouders ten goede kwamen.

Work hard, play hard is hun motto. Hun werk is hun hobby en hun hobby is hun werk. Ze hopen nog veel jaren te kunnen doorgaan, samen met dochter May-Li die intussen ook in de zaak is gestapt. Of die het bedrijf ooit overneemt, is geen zekerheid maar dat hoeft ook niet zeggen Bertrand en Nicky. May-Li en ook zoon Wesley moeten vooral hun eigen weg gaan.

Want zeggen ze, dat hebben wij ook gedaan, we zijn altijd een liefhebbend team geweest en we stonden altijd meer dan 100% achter wat we hebben gedaan en zullen dat ook altijd doen.

Zowel Euro Joe als het VVDH hoofdbestuur hebben ook in deze moeilijkere tijden hun vertrouwen in elkaar uitgesproken en beide willen dan ook graag verder samen werken. Een goeie zaak voor de VVDH-leden mogen we dat noemen.

Dus als u nog geen vakantie gepland heeft, maak een daguitstap naar Moorslede en ga Bertrand en Nicky opzoeken. Ze zullen je met open armen ontvangen. Of er ook telkens van die lekkere frangipane taart zal zijn, is echter geen garantie ?

Chantal Sneijkers

 

 

Partner van VVDH: Euro Joe

(verschenen in het ledenblad van juli 2020)

De coronacrisis treft ieder van ons. Zeker in de uitoefening van onze hobby maar voor sommigen ook in hun professionele bezigheden. Ook de trouwe partners van VVDH hebben veel inkomsten verloren zien gaan.Partners ben je niet alleen in goeie maar ook in kwade dagen en dus trok de redactie naar één van onze trouwste bondgenoten, Euro Joe, voor een babbel over hondensport, corona én partner zijn van VVDH.De redactie wordt door Bertrand en Nicky, zaakvoerders van Euro Joe, warm ontvangen in het verre West-Vlaanderen. Met zelfgebakken frangipane taart onder andere.

Onmiddellijk steekt Bertrand van wal over de coronacrisis. Dat het sluiten van de winkel gedurende drie maanden en het afgelasten van diverse kampioenschappen een zwaar inkomensverlies betekende maar dat ze anderzijds meer dan ooit klanten uit het buitenland kregen. Want Bertrand en Nicky zouden Bertrand en Nicky niet zijn als ze niet onmiddellijk op de crisis  hadden ingespeeld. In plaats van hun gebruikelijk opendeurweekend doen ze 24 uur-acties én hebben ze aantal online opendeurs georganiseerd. Een unieke gelegenheid om hun aanbod van meer dan 20.000 producten aan te bieden. Waar ze destijds als een van de eersten binnen de hondensport waren die een webshop creeërden, bleek dat een van hun beste beslissingen te zijn geweest. Tijdens de corona-crisis steeg hun omzet daar met meer dan 30%. Uiteraard maakt dat niet alle verlies goed maar het heeft Euro Joe wel blijvend op de kaart en in de aandacht gezet. Ook in crisistijd.

Bertrand en Nicky zijn gekende gezichten in de hondensportwereld. Nochtans zijn geen van beide tussen de honden opgegroeid. Zo mocht Bertrand zelfs geen hond hebben. Zijn vader had tijdens de tweede wereldoorlog een Duitse herder gered van de dood en in huis genomen. De vader en de hond werden onafscheidelijk. In die mate dat wanneer de hond stierf, de vader nooit nog een andere hond wou omdat hij dat verdriet nooit meer wou meemaken.

Toen Bertrand als jonge man alleen ging wonen, was het eerste wat hij deed zich een hond aanschaffen: Jorkey, een kruising doberman/beauceron. Bertrand deed wat veel mensen doen: samen naar de hondenschool.

Echter, naast het terrein van de hondenschool, was een trainingsveld van ringsport. En dat vond de jonge Bertrand eigenlijk toffer. Zodanig dat hij met Jorkey het ook probeert. En op die trainingen krijgt hij op een dag de kans een mechelaar pupje aan te schaffen. De laatste uit het nest. Maar Joe stal direct Bertrand’s hart. Hij is 17 jaar geworden en met Joe is de basis voor Euro Joe gelegd.

Al snel fokt Bertrand zijn eigen nestje mechelaars met de kennelnaam Joefarm. Joefarm groeit uit tot een echt merk. Op een gegeven moment had Bertrand 37 fokteven die samen zo’n 200 à 300 pups gaven. Bertrand maakte er zijn hoofdberoep van en kon zich dus fulltime met de pups bezig houden. Hij gaf zelfs garantie: wanneer een hond niet goed werkte, nam hij hem gratis terug. Tot de leeftijd van drie jaar.

In die jaren leert Bertrand op een zwoele zaterdagavond de liefde van zijn leven kennen: Nicky. Meer bepaald in Villa Romana in Brugge waar ze samen dansten op het nummer ‘Dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato. Tot vandaag dansen Bertrand en Nicky nog graag. En heeft het nummer voor altijd een plaatsje in hun hart.

Naast het fokken van honden werd Bertrand een van de grootste dealers van Bento-voeding. Op zijn hoogtepunt verkocht hij tot 20.000 kg per maand. En hij begon wat hondensportmateriaal te verkopen. Maar Bertrand is geen geldwolf en dus verkocht hij aan belachelijk lage prijzen zodat hij nauwelijks uit de kosten kwam. Gelukkig was er Nicky. Zij begon zelf materiaal te maken (leibandjes, pakwerkersmouwen enz…) en binnen de kortste keren was de winkel Euro Joe een feit.

      

Bertrand en Nicky hebben hard gewerkt, werken nog hard en hebben altijd geïnvesteerd. Ze vertellen dat ze nooit geld op hun rekening hadden want dat elke eurocent onmiddellijk terug vloeide naar het bedrijf.

Naast het fokken van honden, verkopen van voeding en hondensportmateriaal bleef Bertrand ook zelf actief met zijn mechelaars. Met Joe scoorde hij goeie resultaten en verdiepte zich in trainingsmethoden. Zo was hij in België een van de eersten die met clicker trainde. Tot vandaag helpt hij veel mensen met het trainen van hun hond, op zijn eigen privé-terrein.

Bertrand en Nicky zijn op die manier ook een begrip binnen de hondensportwereld geworden. Zo gaven ze seminaries in Australië en Amerika. En telkens kwamen ze met nieuwe ideeën thuis die ze dan in hun eigen bedrijven toepasten. De ontbijttafel is daardoor ten huize Euro Joe het centrum van het bedrijf geworden. Tijdens de brainstorms die hier tijdens elk ontbijt, lunch of diner plaatsvinden, ontstaan hier nieuwe ideeën en vernieuwingen. De ontbijttafel is daardoor bijna een symbool van hun levenswerk geworden.

Een van die vernieuwingen zijn de voedingssupplementen die ze met de hulp van een dierenarts zelf ontwikkelen én maken. Ze doen hun eigen research en ze testen alles zelf ook uit. Achter elk product staan ze dan ook achter.

De redactie luistert geboeid naar het verhaal van twee selfmade-mensen maar is uiteraard zeer geïnteresseerd in het tijdstip waar VVDH in hun leven kwam. Want Bertrand is een mechelaar-man. Maar zegt hij: ooit had hij zelf een Duitse herder. Hij heeft zelfs één keer een nestje Duitse herders gefokt want hij is er van overtuigd dat de Duitse herder toch een meerwaarde heeft tov alle andere rassen.

Met de VVDH maakt hij voor het eerst kennis via de CA-trofee van 1992 op de Hippodroom in Waregem. Meteen kon VVDH en zijn events hun bekoren. De samenwerking tussen VVDH en Euro Joe kwam een aantal jaren later tot stand, meer bepaald na het WUSV in Meppen in 1999. De eerste keer dat Bertrand en Nicky op zo’n WUSV waren en meteen zagen dat ze hier met Euro Joe iets konden betekenen. Zo erg zelfs dat Bertrand en Nicky aan VVDH aanbieden om het Belgisch team IGP te kleden en ze nodigden het team regelmatig bij hen thuis uit om te komen trainen. Door die zet is Euro Joe een van de eersten die sponsorden via kledij. En VVDH was de eerste die daar kon van genieten.

Na 2 jaar bood het VVDH bestuur hen een contract voor drie jaar aan en die samenwerking betekende een enorme boost voor Euro Joe. Jammer genoeg wordt de samenwerking stopgezet en dat kostte Bertrand en Nicky de helft van hun VVDH-klanten. De spelers daarentegen, die maar al te graag met Euro Joe samenwerkten, zijn Bertrand en Nicky altijd trouw gebleven.

Het huidige hoofdbestuur heeft het partnership met Euro Joe opnieuw opgenomen en die samenwerking loopt prima. Ze zijn erg blij met de exposure via de website, de nieuwsbrief en natuurlijk dit ledenblad.

Bertrand en Nicky geven aan dat zaken doen in de hondensport wel niet zo eenvoudig is, want iedereen wil ‘bevriend’ met je zijn en dus goeie deals sluiten terwijl je wel een zaak moet runnen. We hebben al veel kou gehad, vertellen ze, we werden overal niet altijd even goed ontvangen en er is toch ook wat jaloezie op het feit dat we van hondensport ons beroep hebben kunnen maken maar over het algemeen hebben we veel vrienden onder de hondensporters. En daarvoor doen we het ook.

Dat standhouders niet altijd even goed worden ontvangen, bleek vorig jaar ook tijdens WUSV in Modena. De standen stonden zo ver van het gebeuren dat zaken doen geen optie was. Maar in plaats van bij de pakken te gaan neerzitten, vochten Bertrand en Nicky terug. Samen met de andere standhouders, die ze niet als concurrentie maar als concullega’s zien, richtten ze daar een ‘standhoudersvakbond’ op die tegen de organisatie in ging. En het hielp. Er werden onmiddellijk maatregelen genomen die de standhouders ten goede kwamen.

Work hard, play hard is hun motto. Hun werk is hun hobby en hun hobby is hun werk. Ze hopen nog veel jaren te kunnen doorgaan, samen met dochter May-Li die intussen ook in de zaak is gestapt. Of die het bedrijf ooit overneemt, is geen zekerheid maar dat hoeft ook niet zeggen Bertrand en Nicky. May-Li en ook zoon Wesley moeten vooral hun eigen weg gaan.

Want zeggen ze, dat hebben wij ook gedaan, we zijn altijd een liefhebbend team geweest en we stonden altijd meer dan 100% achter wat we hebben gedaan en zullen dat ook altijd doen.

Zowel Euro Joe als het VVDH hoofdbestuur hebben ook in deze moeilijkere tijden hun vertrouwen in elkaar uitgesproken en beide willen dan ook graag verder samen werken. Een goeie zaak voor de VVDH-leden mogen we dat noemen.

Dus als u nog geen vakantie gepland heeft, maak een daguitstap naar Moorslede en ga Bertrand en Nicky opzoeken. Ze zullen je met open armen ontvangen. Of er ook telkens van die lekkere frangipane taart zal zijn, is echter geen garantie ?

Chantal Sneijkers